یکى از محرّمات مسخره کردن و استهزاء
است و شک نیست که سخریّه و استهزاء یکى از عواملی است که بسیارى از اوقات
انسانهاى ضعیف الایمان را وادار به غیبت مىکند. آرى، هستند کسانى که به
منظور بى اعتبار کردن دیگران از عامل تمسخر بهره مىگیرند و بدین جهت است
که قرآن کریم از این عمل شدیدا نهى کرده و آن را به عنوان ظلم و ستم مورد
توبیخ و تهدید قرار داده است و امر به توبه مىکند.
نباید
فراموش کنیم که ملاک و میزان و معیار ارزشها نزد خداى متعال تقوا و
پاکدامنى است؛ از این رو هیچ کس حق ندارد دیگرى را کوچک بشمرد و با چشم
حقارت به او بنگرد، چه بسا همین شخص پیش خدا آبرومند باشد.
چه کسانی جزء ستمکاران هستند؟
بنده
مؤمن نزد خداوند متعال بسیار عزیز و محترم است. خداوند بندگان مؤمن را
دوست مىدارد و عزت و سربلندى را از آن مؤمنان مىداند، چنانکه مىفرماید:
«...
وَ لِلّهِ الْعِزَّه وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤمِنینَ...» عزّت و سرفرازى
تنها از آن خدا و پیامبر و مؤمنان است... و به همین جهت در سوره حجرات آیه
«لا یَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ...» فرمود هر کس مؤمنان را مسخره کند یا
با القاب زشت از آنها یاد کند در زمره ستمکاران محسوب مىشود و در جاى
دیگر مىفرماید:
«الَّذینَ
یَلْمِزُونَ المُطَّوِّعینَ مِنَ الْمُؤمِنینَ فِى الصَّدَقاتِ وَ الَّذینَ
لا یَجِدُونَ الا جُهْدَهُمْ فَیَسْخَرُونَ مِنْهُمْ سَخِرَ اللَّهُ
مِنْهُمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ الیمٌ.» آنان که از مؤمنان متعبّد و متعهّد به
خاطر صدقاتى که در راه خدا مىدهند انتقاد و عیبجویى مىکنند و نیز افراد
بى بضاعتى را که حداکثر توانشان را در طبق اخلاص نهادهاند به مسخره
مىگیرند، خداوند نیز آنها را مسخره خواهد کرد و براى آنان عذابى دردناک
در پیش است.
همچنین
در احادیث اسلامى آمده است که احترام به مؤمن احترام به خدا است و اهانت و
تحقیر مؤمن اهانت به ذات اقدس الهى و موجب خشم خداوند سبحان است.
رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله) فرمود: «و من اذلّ مؤمنا اذلّه اللّه....» کسى که مؤمنى را خوار شمارد خدا او را ذلیل خواهد کرد.
امام
صادق (علیه السلام ) فرمود: «من حقّر مؤمنا لقلّه ماله حقّره اللّه فلم
یزل عند اللّه محقورا حتّى یتوب ممّا صنع...» کسى که به خاطر فقر و تهیدستى
مؤمنى را کوچک شمرد خداوند او را کوچک مىشمارد و همیشه در نزد خدا خوار و
زبون است تا آنکه از کردارش توبه کند.
آنچه
بیش از هر چیز در پیشگاه خداى متعال اهمیت و ارزش دارد تقوا است و سایر
امور از قبیل پول و جاه و مقام و منصب و... دلیل بر عظمت و محبوبیت انسان
نیست؛ از این رو نباید در هیچ مؤمنى به دیده حقارت و پستى نگریست، چرا که
ما نمىدانیم اولیاى خدا چه کسانى هستند، چون از باطن افراد جز پروردگار
هیچ کس آگاه نیست.
سرانجام بد استهزاء
بىتردید،
کسى که به مردم اهانت کند و آنها را مورد تمسخر و استهزاء قرار دهد گناه
بزرگى را مرتکب شده و باید در انتظار عواقب سوء و آثار بد آن باشد، زیرا
هیچ عملى بدون بازتاب نخواهد بود:
«فَمَنْ
یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّه خَیْرا یَرَهُ وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّه
شَرّا یَرَهُ.» پس در آن روز هر کس به قدر ذرّهاى کار نیک کرده آن را
خواهد دید و هر کس به قدر ذرهاى کار زشت مرتکب شده آن را خواهد دید.
از
آثار بد مسخره کردن دیگران غفلت و بى تفاوتى و از دست دادن احساس مسئولیت
است. افرادى که به این بیمارى دچار مىشوند قهرا از ذکر خدا غافل شده و از
عبادت پروردگار لذت نمىبرند، یعنى در عبادت حضور قلب ندارند و با اکراه و
بى میلى با آن روبرو مىشوند.
افراد متعهّد و مؤمن باید از این رفتار زشت و ناپسند از دو جهت دورى جویند:
- یکى آنکه هرزگى و مسخرگى بالطبع زشت است.
- دوم آنکه موجب گناه کبیره دیگر - یعنى غیبت- نیز مىشود.
"پروردگارا ما را از لغزشها محفوظ بدار."
نظرات (۱)
پت pat
پنجشنبه ۱۱ شهریور ۹۵ , ۱۲:۳۱طنزنویس
۱۱ شهریور ۹۵، ۱۲:۳۲